Εσχατολογικά μέρος 2ο: Ο Αντίχριστος και η προφητεία του Δανιήλ

Εσχατολογικά: Από το σήμερα μέχρι το τέλος του κόσμου

 

 

Ο Αντίχριστος

Ο Παύλος εξήγησε στους Θεσσαλονικείς ότι μόλις φύγει η εκκλησία, θα μπορέσει ο αντίχριστος να εμφανιστεί στην γη και να διενεργηθεί ελεύθερα το «μυστήριον της ανομίας». Ποιος είναι όμως ο αντίχριστος, τι θα κάνει, για ποιόν λόγο θα του επιτρέψει ο Θεός να κινηθεί στην γη και για πόσο καιρό;

 

Ποιος είναι;

Μέσα από την Αγία Γραφή, βρίσκουμε μία σύντομη και λακωνική περιγραφή του αντίχριστου, πρόσωπο που για αρκετά χρόνια απασχόλησε πολλούς ανθρώπους. Σαν θεολογικός όρος δηλώνει εκείνον ή εκείνους οι οποίοι παραπλανούν τους πιστούς, διδάσκοντας ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός. Σε πολλές περιπτώσεις αποκαλείται θηρίο, ή ψευδοπροφήτης, ενώ όπως είδαμε ο Παύλος τον ονομάζει άνθρωπο της αμαρτίας, προορισμένο για την απώλεια (Β’ Θεσσαλονικείς β’3).

 

Ο αντίχριστος θα είναι μία πολιτική φυσιογνωμία η οποία θα έχει ορισμένη διάρκεια δράσης -7 χρόνια- και δεν θα έχει από την αρχή μεγάλη δύναμη στα χέρια του, αλλά στην πορεία θα αποκτήσει κάθε εξουσία, με αποτέλεσμα τα τελευταία 3,5 χρόνια της κυριαρχίας του θα είναι περίοδος μεγάλης θλίψεως για όλη την γη. Θα είναι «συνετός εις πανουργίας» (Δανιήλ η’23), ασεβής, και θα κινείται «κατ' ενέργειαν του Σατανά» (Β’ Θεσσαλονικείς β’9).

 

Ο απόστολος Ιωάννης στην Α’ επιστολή του γράφει:

«Τις είναι ο ψεύστης, ειμή ο αρνούμενος ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός; ούτος είναι ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιόν» Α’ Ιωάννου β’22

και

«και παν πνεύμα, το οποίον δεν ομολογεί ότι ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εν σαρκί, δεν είναι εκ του Θεού· και τούτο είναι το πνεύμα του αντιχρίστου, το οποίον ηκούσατε ότι έρχεται, και τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω»

Α’ Ιωάννου δ’3

 

Τι θα κάνει;

1. Θα εναντιωθεί στον Θεό και στους αγίους:

«Και θέλει λαλήσει λόγους εναντίον του Υψίστου, και θέλει κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και θέλει διανοηθή να μεταβάλλη καιρούς και νόμους· και θέλουσι δοθή εις την χείρα αυτού μέχρι καιρού και καιρών και ημίσεος καιρού» Δανιήλ ζ:25

 

2. Θα σταματήσει τις θυσίες από τον ναό και θα κάτσει ο ίδιος σαν Θεός μέσα στον ναό του Θεού:

«Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι· και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά, και επί το πτερύγιον του Ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της ερημώσεως, και έως της συντελείας του καιρού θέλει δοθή διορία επί την ερήμωσι» Δανιήλ θ’27

 

«ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός» Β’ Θεσσαλονικείς β’4

 

3. Θα αναγκάσει όλους τους ανθρώπους να τον προσκυνήσουν και να πάρουν το χάραγμα:

«Και εδόθη εις αυτό να δώση πνεύμα εις την εικόνα του θηρίου, ώστε και να λαλήση η εικών του θηρίου και να κάμη, όσοι δεν προσκυνήσωσι την εικόνα του θηρίου, να θανατωθώσι. Και έκαμνε πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους και τους πλουσίους και τους πτωχούς και τους ελευθέρους και τους δούλους, να λάβωσι χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών, και να μη δύναται μηδείς να αγοράση ή να πωλήση, ειμή ο έχων το χάραγμα, ή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Εδώ είναι η σοφία· όστις έχει τον νούν, ας λογαριάση τον αριθμόν του θηρίου, διότι είναι αριθμός ανθρώπου· και ο αριθμός αυτού είναι χξς'(666)» Αποκάλυψη ιγ’15-18

 

Αντίχριστος = Η δεύτερη ευκαιρία του λαού Ισραήλ

Ο Απόστολος Παύλος είπε (Β’ Θεσσαλονικείς β’1-12) ότι ο αντίχριστος θα εμφανιστεί «μεταξύ των απολλυμένων» οι οποίοι «δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι». Θα είναι δηλαδή οι άνθρωποι στους οποίους ο Θεός έδωσε την ευκαιρία να δεχθούν τον λόγο του Ευαγγελίου, ότι ο Ιησούς είναι ο γιός του Θεού του ζώντος και ο μόνος Σωτήρας, αλλά αυτοί τον απέρριψαν. Καθώς λοιπόν η εκκλησία δια της αρπαγής θα έχει φύγει από την γη, σ’ αυτούς τους ανθρώπους θα «πέμψει επ' αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης» ώστε να δεχθούν τον αντίχριστο, το χάραγμά του και να τον προσκυνήσουν, για «να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ' ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν». Οι άνθρωποι λοιπόν που αρνήθηκαν τον Χριστό και την σωτηρία που χαρίζει Δωρεάν, θα πιστέψουν στα πνεύματα πλάνης που θα υπάρχουν στην γη.

 

Στην ουσία, με την παρουσία του αντίχριστου στην γη, ο Θεός θα δώσει μία δεύτερη ευκαιρία στον λαό Ισραήλ να μετανοήσει, για να σωθούν όσοι έστω και αργά κατανοήσουν το λάθος που έκαναν και δεν ακολούθησαν τον αληθινό Μεσσία τον Ιησού. Για να σωθούν όμως θα πρέπει να μην προσκυνήσουν τον αντίχριστο και να μην λάβουν το χάραγμα με τον αριθμό του. Σε αυτούς θα στείλει ο Θεός τους αγγέλους Του για να τους σφραγίσουν με την σφραγίδα του Θεού, και βέβαια μαζί με τους Ισραηλίτες θα υπάρχουν και αρκετοί  άνθρωποι εκτός του Ισραήλ που δεν θα πάρουν το χάραγμα. Όλους αυτούς τους αποκαλούμε «οι άγιοι εκ της μεγάλης θλίψεως», καθώς ο αντίχριστος θα τους θανατώσει.

 

Βλέπουμε στο βιβλίο της Αποκάλυψης ότι:

• Οι άγιοι της θλίψης θα σφραγιστούν με την σφραγίδα του Θεού

«Και είδον άλλον άγγελον ότι ανέβη από ανατολής ηλίου, έχων σφραγίδα του Θεού του ζώντος, και έκραξε μετά φωνής μεγάλης προς τους τέσσαρας αγγέλους, εις τους οποίους εδόθη να βλάψωσι την γην και την θάλασσαν, λέγων· Μη βλάψητε την γην μήτε την θάλασσαν μήτε τα δένδρα, εωσού σφραγίσωμεν τους δούλους του Θεού ημών επί των μετώπων αυτών» (κεφάλαιο ζ’2-3)

• Θα σφραγιστούν αρχικά από τον λαό Ισραήλ 144.000…

«Και ήκουσα τον αριθμόν των εσφραγισμένων· εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ήσαν εσφραγισμένοι εκ πάσης φυλής των υιών Ισραήλ» (κεφάλαιο ζ’4)

«Και είδον, και ιδού Αρνίον ιστάμενον επί το όρος Σιών, και μετ' αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, έχουσαι το όνομα του Πατρός αυτού γεγραμμένον επί των μετώπων αυτών. Και ήκουσα φωνήν εκ του ουρανού ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντής μεγάλης· και ήκουσα φωνήν κιθαρωδών οίτινες εκιθάριζον με τας κιθάρας αυτών. Και έψαλλον ως ωδήν νέαν ενώπιον του θρόνου και ενώπιον των τεσσάρων ζώων και των πρεσβυτέρων· και ουδείς ηδύνατο να μάθη την ωδήν, ειμή αι εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γης. Ούτοι είναι οι μη μολυνθέντες με γυναίκας· διότι παρθένοι είναι. Ούτοι είναι οι ακολουθούντες το Αρνίον όπου αν υπάγη. Ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή εις τον Θεόν και εις το Αρνίον·» (κεφάλαιο ιδ’1-4)

«Μετά ταύτα είδον, και ιδού, όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών» (κεφάλαιο ζ’9)

«Και απεκρίθη εις εκ των πρεσβυτέρων, λέγων προς εμέ· Ούτοι οι ενδεδυμένοι τας στολάς τας λευκάς τίνες είναι και πόθεν ήλθον; Και είπα προς αυτόν· Κύριε, συ εξεύρεις. Και είπε προς εμέ· Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου» (κεφάλαιο ζ’13-14)

«Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ' αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη» (κεφάλαιο κ’4).

 

Το ότι η επταετία του αντίχριστου είναι στην ουσία μία δεύτερη ευκαιρία σωτηρίας για τον λαό Ισραήλ, το βλέπουμε στην προφητεία του Δανιήλ. Λέει λοιπόν:

 

Η προφητεία του Δανιήλ για τον λαό Ισραήλ

Δανιήλ θ’24-27:

«Εν τη αρχή των ικεσιών σου εξήλθεν η προσταγή και εγώ ήλθον να δείξω τούτο εις σέ· διότι είσαι σφόδρα αγαπητός· διά τούτο εννόησον τον λόγον και κατάλαβε την οπτασίαν. Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, διά να συντελεσθή η παράβασις και να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι, και να γείνη εξιλέωσις περί της ανομίας και να εισαχθή δικαιοσύνη αιώνιος και να σφραγισθή όρασις και προφητεία και να χρισθή ο Άγιος των αγίων. Γνώρισον λοιπόν και κατάλαβε ότι από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ έως του Χριστού του ηγουμένου θέλουσιν είσθαι εβδομάδες επτά και εβδομάδες εξήκοντα δύο· θέλει οικοδομηθή πάλιν η πλατεία και το τείχος, μάλιστα εν καιροίς στενοχωρίας. Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδαςθέλει εκκοπή ο Χριστός, πλην ουχί δι' εαυτόν· και ο λαός του ηγουμένου, όστις θέλει ελθεί, θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον· και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.  Και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μιά εβδομάδι· και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά, και επί το πτερύγιον του Ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της ερημώσεως, και έως της συντελείας του καιρού θέλει δοθή διορία επί την ερήμωσιν.»

 

Όταν ο Δανιήλ προσευχόταν για τις αμαρτίες του λαού Ισραήλ (Δανιήλ θ’20), ήρθε ο αρχάγγελος Γαβριήλ και του αποκάλυψε τι θα συμβεί στον λαό Ισραήλ και στην άγια πόλη του Θεού -την Ιερουσαλήμ-. Είπε λοιπόν ο άγγελος:

 

Ο Γαβριήλ εξήγησε στον Δανιήλ τι θα συμβεί, και του είπε ότι ο χρόνος που χρειάζεται για να ολοκληρωθούν οι παραβάσεις και οι αμαρτίες και να πάρει ο Χριστός την θέση που του αξίζει, είναι συνολικά «εβδομήντα εβδομάδες». Μία εβδομάδα, εδώ, σημαίνει επτά χρόνια, κι αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε καλύτερα από την περίπτωση του Ιακώβ που για να παντρευτεί την Ραχήλ έπρεπε πρώτα να δουλεύει στον πεθερό του τον Λάβαν επτά χρόνια. Και ο πεθερός του είπε:

«εκπλήρωσον την εβδομάδα ταύτης, και θέλω σοι δώσει και αυτήν, αντί της εργασίας την οποίαν θέλεις κάμει εις εμέ ακόμη άλλα επτά έτη. Και έκαμεν ο Ιακώβ ούτω και εξεπλήρωσε την εβδομάδα αυτής· και έδωκεν εις αυτόν την Ραχήλ την θυγατέρα αυτού εις γυναίκα» Γένεση κθ’28.

 

Οι επταετίες που ανέφερε ο άγγελος ξεκινάνε από την «από της εξελεύσεως της προσταγής του να ανοικοδομηθή η Ιερουσαλήμ». Διαταγή που δόθηκε από τον Αρταξέρξη, και που οι υπολογισμοί την τοποθετούν ιστορικά περίπου στο 445 π.Χ. Από αυτήν την ημερομηνία, η προφητεία αναφέρει ότι θα περάσουν άλλες 69 (7+62) επταετίες, δηλαδή 483 χρόνια, μέχρι που να έρθει και να «εκκοπή ο Χριστός».

Η προφητεία αυτή βρήκε εκπλήρωση στο πρόσωπο του Ιησού. Αυτός ήταν ο χρισμένος από τον Θεό που ήρθε στην γη. Ο Ιησούς ο Χριστός. Και πράγματι, περίπου 480 χρόνια μετά την αναγγελία διαταγής της ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ, ο Χριστός δεν έγινε δεκτός από τον λαό Ισραήλ, σταυρώθηκε και πέθανε σε ηλικία 33 χρόνων.

Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Μεσσίας για τον λαό Ισραήλ. Αυτόν περίμεναν, κι όμως όταν ήρθε δεν τον δέχτηκαν. Τον απόρριψαν.

 

Ο Ισραήλ δεν δέχθηκε τον Μεσσία, και εκεί σταμάτησε το ρολόι του Θεού για τον λαό Ισραήλ, και άρχισε η περίοδος «των εθνικών». Ο Λόγος του Θεού άρχισε να ξεχύνεται στα έθνη και στην ουσία η άρνηση των Ισραηλιτών έγινε αφορμή για την σωτηρία του υπόλοιπου κόσμου. Ο Χριστός λοιπόν «κόπηκε» ως προς τους Ισραηλίτες και δόθηκε στα έθνη. Αυτό το εξηγεί πολύ ωραία ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή, γράφοντας:

«Λέγω λοιπόν, Μήπως έπταισαν διά να πέσωσι; Μη γένοιτο· αλλά διά της πτώσεως αυτών έγεινεν η σωτηρία εις τα έθνη, διά να κινήση αυτούς εις ζηλοτυπίαν. Και εάν η πτώσις αυτών ήναι πλούτος του κόσμου και ελάττωσις αυτών πλούτος των εθνών, πόσω μάλλον το πλήρωμα αυτών;» (Ρωμαίους ια’11-12)

 

Μένει όμως ακόμη μία επταετία σύμφωνα με την προφητεία του Δανιήλ για τον λαό Ισραήλ και την πόλη την αγία. Επταετία όπου θα έλθει ο «λαός του ηγουμένου» που θα «αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον». Είναι τα επτά χρόνια της κυριαρχίας του αντίχριστου. Τότε είναι που ο λαός Ισραήλ θα δει το «βδέλυγμα της ερημώσεως» και θα καταλάβει το λάθος του και θα επιστρέψει στον αληθινό του σωτήρα, τον Ιησού Χριστό.

 

Το βδέλυγμα της ερήμωσης είναι το γεγονός ότι ο αντίχριστος θα «καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός» (Β’ Θεσσαλονικείς β’4).  Για το βδέλυγμα της ερήμωσης μιλάει κι ο Χριστός στους μαθητές του:

«Όταν λοιπόν ίδητε το βδέλυγμα της ερημώσεως, το λαληθέν διά του προφήτου Δανιήλ, ιστάμενον εν τω τόπω τω αγίω -ο αναγινώσκων ας εννοή- τότε οι εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν επί τα όρη· όστις ευρεθή επί του δώματος, ας μη καταβή διά να λάβη τι εκ της οικίας αυτού·και όστις ευρεθή εν τω αγρώ, ας μη επιστρέψη οπίσω διά να λάβη τα ιμάτια αυτού. Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις. Προσεύχεσθε δε διά να μη γείνη η φυγή υμών εν χειμώνι μηδέ εν σαββάτω. Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ' αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει» Ματθαίος κδ’15-20

Πηγή: http://loveofgod.gr

ΖΩΗ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ, γίνεται στις μέρες μας;

Πνευματική ζωή! Κάτι που ακούγεται ονειρικό, εξωπραγματικό ή και ακατόρθωτο, αλλά παρόλα αυτά ξέρουμε σίγουρα ότι είναι ωραίο, δελεαστικό και επιθυμητό…

Από τη στιγμή που έρθει ο Χριστός στη ζωή μας, αλλάζει τον εσωτερικό μας άνθρωπο και από σαρκικούς πλέον, μας κάνειπνευματικούς και τότε όλος ο τρόπος σκέψης, νοοτροπίας και ο τρόπος που βλέπουμε τη ζωή, αλλάζει!

Ο Χριστός είχε πει στους μαθητές του:

«Το πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, η σάρκα δεν ωφελεί τίποτε· τα λόγια που εγώ σας μιλάω, είναι πνεύμα και είναι ζωή»Ιωάννης ς:63

Ο αγώνας του κάθε χριστιανού, είναι καθημερινά να προσπαθεί να ελαττώνει τον σαρκικό εαυτό του και να αναπτύσσει τον πνευματικό. Καλώς ή κακώς ο άνθρωπος σαν τρισυπόστατο ον έχει τη σαρκική του υπόσταση (σώμα) αλλά και τη πνευματική του (ψυχή και πνεύμα). Οι δύο αυτές βασικές υποστάσεις (σαρκική – πνευματική) χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο σαν μία οντότητα, αλλά διαρκώς η μία μάχεται της 

άλληςώστε η μία να υπερισχύσει.

Ακόμα και μια ενδιάμεση κατάσταση δεν είναι ένα υγειές φαινόμενο, καθώς όταν υπάρξει, κάνει έναν χριστιανό άκαρπο και μεταξύ δύο φρονημάτων όπου αργά ή γρήγορα ένα από τα 2 θα υπερισχύσει, είτε το σαρκικό (φρόνημα) είτε το πνευματικό.

Ο απόστολος Παύλος βλέπουμε πως παρατηρεί αυτή τη φαινομενικά άνιση μάχη:

«Επειδή, ξέρω ότι μέσα μου (δηλαδή, μέσα στη σάρκα μου) δεν κατοικεί αγαθό· επειδή, το να θέλω, βρίσκεται κοντά μου, το να κάνω όμως το καλό, δεν το βρίσκω· επειδή, δεν κάνω το αγαθό, που θέλω· αλλά, το κακό, που δεν θέλω, αυτό κάνω…

Επειδή, βρίσκω μεν ευχαρίστηση στον νόμο τού Θεού κατά τον εσωτερικό άνθρωπο· όμως, βλέπω μέσα στα μέλη μου έναν άλλο νόμο, που αντιμάχεται στον νόμο τού νου μου, και με αιχμαλωτίζει στον νόμο της αμαρτίας, που είναι μέσα στα μέλη μου.

Ω, ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτού τού θανάτου;

Ευχαριστώ τον Θεό διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας.

 Άρα, λοιπόν, εγώ ο ίδιος με τον νου μεν δουλεύω στον νόμο τού Θεού· με τη σάρκα, όμως, στον νόμο τής αμαρτίας.»

Ρωμαίους ζ:18-24

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του ώστε να έχει μια ζωή εν πνεύματι και αυτό είναι κάτι που κάθε χριστιανός μπορεί να το αντιληφθεί καθότι πρόκειται για ένα δύσκολο και ανηφορικό περπάτημα.

Εδώ το στοιχείο που θα μπορέσει να κάνει αρχικά τη διαφορά, είναι η αναγνώριση της αδυναμίας μας πάνω σε αυτό το πνευματικό περπάτημα (όπως ακριβώς έκανε ο απ. Παύλος). Έπειτα αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα της εκζήτησης του Θεού ώστε να μας βοηθήσει δια Πνεύματος Αγίου και μόνο, μιας και δεν υπάρχουν ανθρώπινες τεχνικές ή συνταγές για μια ζωή εν Πνεύματι.

Αυτό ακριβώς συστήνει και ο Παύλος:

«Λέω, λοιπόν: Περπατάτε σύμφωνα με το Πνεύμα, και δεν θα εκπληρώνετε την επιθυμία της σάρκας. Επειδή, η σάρκα επιθυμεί ενάντια στο Πνεύμα, και το Πνεύμα ενάντια στη σάρκα· αυτά, μάλιστα, αντιμάχονται το ένα προς το άλλο, ώστε εκείνα που θέλετε, να μη τα πράττετε. Αλλά, αν οδηγείστε από το Πνεύμα, δεν είστε κάτω από τον νόμο.» Γαλάτας ε:16-18

Τι σημαίνει δεν είμαστε κάτω από τον νόμο; Ότι μπορούμε να κάνουμε ελεύθερα ότι θέλουμε και αδιαφορούμε για τις εντολές του Θεού; Ο απόστολος Παύλος εννοεί ότι όταν ο άνθρωπος οδηγείται από το Πνεύμα το Άγιο και συνεπώς έχει μια πνευματική ζωή, δεν επηρεάζεται από το φόβο ή την παρακοή στην εντολή του νόμου που το αποτέλεσμα του είναι η τιμωρία, καθώς το Πνεύμα το Άγιο του δίνει την ελευθερία να ζει μακριά από τα πάθη και τις επιθυμίες του παρελθόντος, δίνοντάς του ταυτόχρονα τη δύναμη να μην τα επιλέγει πλέον και να μπορεί να τα αρνείται.

Ο Θεός πάντα μπορεί να κάνει τη διαφορά στη ζωή μας αρκεί όμως και εμείς να το θέλουμε και να αγωνιζόμαστε όσο μπορούμε για αυτό. Το αποτέλεσμα δεν θα έρθει απαραίτητα άμεσα, αλλά η ζωή εν Πνεύματι κερδίζεται έπειτα από μια πορεία με συνεχείς πτώσεις αλλά και σηκώματα. Αυτή η αγωνιστική πορεία κάνει τον χριστιανό να αποκτά εμπειρίες, να βλέπει τη χάρη και το έλεος του Θεού αλλά και την αξία τελικά του στόχου του που μέρα με τη μέρα μοιάζει να τον πλησιάζει περισσότερο. Ένας στόχος για ένα τέλειο περπάτημα μπροστά στα μάτια του Θεού! Αν αυτό το τέλειο περπάτημα κάποτε φάνταζε άπιαστο και τόσο μακρινό, έρχεται τώρα ο Θεός δια Πνεύματος Αγίου να κάνει πλέον τη διαφορά μέσα απ’ τον άνθρωπο.

«Άρα, λοιπόν, αδελφοί, είμαστε χρεώστες, όχι στη σάρκα, ώστε να ζούμε σύμφωνα με τη σάρκα. Επειδή, αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, πρόκειται να πεθάνετε, αν όμως, διαμέσου τού Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις τού σώματος, θα ζήσετε.

Επειδή, όσοι διοικούνται από το Πνεύμα τού Θεού, αυτοί είναι γιοι τού Θεού.» Ρωμαίους η:12-14

Η αρχή της πνευματική μας ζωής, είναι ένα δώρο από τον Θεό, η συνέχιση όμως αυτής της ζωής εν πνεύματι είναι κάτι που εξαρτάται από εμάς. Σε αυτή τη δύσκολη μεν πορεία δεν είμαστε όμως μόνοι, έχουμε μέσα μας τον Δυνατό που με την ελευθερία που μας δίνει μπορούμε καθημερινά στη ζωή μας να αποδεικνύουμε με τις επιλογές μας το πόσο πνευματική ή σαρκική ζωή θέλουμε να έχουμε. Σύμφωνα πάντα με αυτά που εκλέγουμε και με αυτά που τελικά απορρίπτουμε. 

Κι αν τώρα δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τη μέχρι τώρα πορεία μας και αν ακόμα βλέπουμε πολλές ελλείψεις σε αυτή τη πνευματική μας ζωή ώστε να μπορέσουμε να τη χαρακτηρίσουμε όντως «Ζωή εν Πνεύματι», ο Χριστός μας καλεί σε μια συνεργασία μαζί Του. Η αναγνώριση αρχικά της καταστάσεώς μας, αλλά και η μετάνοια της μέχρι τώρα αδύναμης πορείας μας, θα δώσει στον Θεό την «αφορμή» να μας ευλογήσει και να μας πληρώσει με Πνεύμα Άγιο για να λάβουμε ξανά ουράνια ώθηση για μια πραγματικά Πνευματική ζωή σε αυτό τον τόσο γεμάτο πειρασμούς κόσμο.

Η εκζήτηση του Θεού και το γέμισμα με Πνεύμα Άγιο μπορεί να γκρεμίσει και να ανατρέψει οποιοδήποτε σαρκικό περπάτημα και να κάνει τη ζωή μας όντως πνευματική και ολοκληρωτικά αλλαγμένη.

Καθότι αυτός που είναι μέσα μας, είναι πιο δυνατός από αυτόν που είναι στον κόσμο! Ας δοθούμε λοιπόν ολοκληρωτικά σε Αυτόν!