Πρόσφατα Άρθρα

Οι χρόνοι και οι καιροί

Οι χρόνοι και οι καιροί

Σύμφωνα με τους αστρονόμους ένα ηλιακό έτος αποτελείται από 365,256363051 ημέρες (ή 365 ημέρες, 6 ώρες, 9 λεπτά και 9,7676 δευτερόλεπτα). Το μέσο γρηγοριανό έτος αποτελείται από 365,2425 ημέρες ή 52,1775 εβδομάδες ή 8.765,82 ώρες ή 525.949,2 λεπτά ή 31.556.952 δευτερόλεπτα.

Οι Ρωμαίοι μετρούσαν τον χρόνο «από κτήσεως Ρώμης» ενώ οι Χριστιανοί από τη γέννηση του Χριστού και οι Μουσουλμάνοι από την Εγίρα (έτος φυγής του Μωάμεθ από τη Μέκκα).

Μέχρι την επιβολή του Ιουλιανού ημερολογίου, η Πρωτοχρονιά ήταν την 1η Μαρτίου γι' αυτό και τα ονόματα των μηνών –που έχουν διατηρηθεί και σε πολλές άλλες γλώσσες– παρόλο που αργότερα η Πρωτοχρονιά μεταφέρθηκε στον Ιανουάριο, εξακολουθούν μέχρι σήμερα να έχουν το τακτικό αριθμητικό τους όνομα όπως ήταν στην αρχαιότητα: Σεπτέμβριος, δηλαδή έβδομος (=septem), Οκτώβριος ο όγδοος (=octo), Νοέμβριος ο ένατος (=novem), Δεκέμβριος ο δέκατος (=decem). Άλλοι πήραν ονόματα θεών ή αυτοκρατόρων – π.χ. Ιανουάριος από τον Ιανό, που είχε δύο πρόσωπα (ένα στραμμένο στο παρελθόν και ένα στο μέλλον), Ιούλιος από τον Ιούλιο Καίσαρα.

Οι Εβραίοι έχουν δύο συστήματα μέτρησης του χρόνου με βάση το σεληνιακό σύστημα: (α) Το πολιτικό ημερολόγιο ακολουθεί την γεωργική ζωή. Η πρωτοχρονιά, που πέφτει τον Σεπτέμβριο ονομάζεται Ρος Χασανά (=κεφαλή του χρόνου) και είναι μεταβλητή σε σχέση με το δικό μας ημερολόγιο. Εφέτος συμπίπτει με την 29η Σεπτεμβρίου 2008 (5768). Η μέτρηση των ετών γίνεται «από κτήσεως κόσμου». (β) Το θρησκευτικό ημερολόγιο αρχίζει την Άνοιξη με βάση την Έξοδο του λαού από την Αίγυπτο, όπως είχε πει ο Θεός:«Ο μην ούτος [Νισάν] θέλει είσθαι εις εσάς αρχή μηνών· θέλει είσθαι εις εσάς πρώτος των μηνών του ενιαυτού» (Εξοδ. 12/ιβ/2).

Οι Βυζαντινοί κατά κάποιο τρόπο διαμόρφωσαν ένα μείγμα του εβραϊκού ημερολογίου και των ρωμαϊκών ινδικτιώνων (15ετών φορολογικών περιόδων) κρατώντας τελικά ως αρχή του χρόνου την 1η Σεπτεμβρίου, που ονομάζεται «αρχή της Ινδίκτου». Τότε αρχίζει και το εκκλησιαστικό έτος και η καισαρική Ίνδικτος, όμως στη Δύση αργότερα προέκυψε η παπική Ίνδικτος, με αρχή την 1η Ιανουαρίου, η οποία και επικράτησε πλέον σε όλο τον κόσμο μέσω της εξάπλωσης του δυτικού χριστιανισμού, κυρίως όμως για τις ανάγκες του διεθνούς εμπορίου.

Ίσως η μόνη διαφορά που υπάρχει σήμερα στον λεγόμενο "χριστιανικό" κόσμο είναι μεταξύ εκείνων που ακολουθούν το Ιουλιανόημερολόγιο (δηλαδή οι Παλαιοημερολογίτες και τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας, Γεωργίας, άλλες σλάβικες εκκλησίες και το Άγιο Όρος) και όλων όσοι ακολουθούν το Γρηγοριανό (ή παπικό) ημερολόγιο (δηλαδή οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι Διαμαρτυρόμενοι και οι Νεοημερολογίτες Ορθόδοξοι στις δυτικές χώρες).

Σε ποιο έτος είμαστε;

Αν νομίζετε ότι τώρα διανύουμε το έτος 2008, δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι αυτή η αρίθμηση δεν είναι αντικειμενική αλλά μια συμβατική παραδοχή.

Στην πραγματικότητα υπάρχει λάθος μερικών ετών στους υπολογισμούς του μοναχού Διονυσίου του Μικρού, που την ετοίμασε και εισηγήθηκε. Επιπλέον αυτή αφορά μόνο τους χριστιανούς.

Αλλοι λαοί έχουν δική τους χρονολόγηση: Οι Κινέζοι 4705, οι Μουσουλμάνοι 1428, οι Πέρσες 1386, οι Εβραίοι 5768, οι Αρμένιοι1457, οι Κόπτες 1724, οι Ινδουιστές 5108 και ο χορός καλά κρατεί...

Επειδή κανένα ημερολόγιο δεν είναι τέλειο, για τούτο εφευρέθηκαν τα "δίσεκτα" (συμπληρωματικά) έτη που, φυσικά, δεν είναι "γρουσούζικα" αλλά είναι και αυτά «καιρός ευπρόσδεκτος» και «ημέρα σωτηρίας» (Β~ Κορ. 6/ς/2).

μ.Χ. ή Κ.Χ.

Όσοι πιστεύουν σε άλλες θρησκείες, δεν χαρακτηρίζουν τα έτη ως «μ.Χ.» («μετά Χριστόν») αλλά «Κ.Χ.» (Κοινής Χρονολογίας), επειδή δεν θέλουν ούτε να μνημονεύουν τον Υιό του Θεού και τον ρόλο Του στη ζωή της ανθρωπότητας.

Οποίος φανατισμός αλλά και σκοταδισμός! |

Τα Απόκρυφα,τα Ψευδεπίγραφα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και της Καινής

Τα Δευτεροκανονικά βιβλία

Έσδρας Α': Το βιβλίο αυτό είναι μια συλλογή περικοπών από τα βιβλία των Έσδρα, Β' Χρονικών, Νεεμία και γεγονότων από τη ζωή του Ζοροβάβελ. Περιέχει 9 κεφάλαια.

Έσδρας Β': Ονομάζεται και Έσδρας Δ'. Περιέχει οράματα δοσμένα από τον Θεό στον Έσδρα, σχετικά με τη διακυβέρνηση του κόσμου από τον Θεό

Τωβίτ: Γράφτηκε το 200 π.Χ. περίπου και περιέχει 14 κεφάλαια. Η ρομαντική ιστορία ενός πλούσιου νεαρού Ισραηλίτη, αιχμάλωτου στη Νινευή, που οδηγήθηκε από έναν άγγελο να παντρευτεί μια παρθένα χήρα, η οποία είχε χάσει επτά συζύγους.

Ιουδίθ: Αποτελείται από 16 κεφάλαια. Η ιστορία μιας πλούσιας και ωραίας χήρας, η οποία τις ημέρες της εισβολής των Βαβυλωνίων στον Ιούδα, πήγε στη σκηνή του στρατηγού των Βαβυλωνίων και με το πρόσχημα ότι θα του παραδοθεί, του έκοψε το κεφάλι, και έτσι έσωσε την πόλη της.

Σοφία Σολομώντος: Γράφτηκε τον 1ο π.Χ. αιώνα και αποτελείται από 19 κεφάλαια. Το περιεχόμενο του βιβλίου που είναι όμοιο με αυτό του Εκκλησιαστή και των Παροιμιών, αναφέρει την μεγάλη αξία της σοφίας η οποία προέρχεται από τον Θεό.

Σοφία Σειράχ: Γράφτηκε το 190-170 π.Χ. και περιέχει 51 κεφάλαια. Μοιάζει με το βιβλίο των Παροιμιών και γράφτηκε από το γιο του Σειράχ, πολυταξιδεμένο Ιουδαίο φιλόσοφο. Δίνει κανόνες συμπεριφοράς για την καθημερινή ζωή και εξυμνεί μακρύ κατάλογο ηρώων της Παλαιάς Διαθήκης.

Βαρούχ: Αποτελείται από 5 κεφάλαια. Συγγραφέας του είναι ο Βαρούχ, ο γραμματέας του Ιερεμία, σύμφωνα με το βιβλίο. Περιέχει εξομολόγηση του λαού Ισραήλ κατά την περίοδο της αιχμαλωσίας του.

επιστολή του Ιερεμία: Περιέχει 1 κεφάλαιο.

Μακκαβαίων Α': Γράφτηκε γύρω στο 100 π.Χ. στην εβραϊκή γλώσσα, από Ιουδαίο της Παλαιστίνης και περιέχει 16 κεφάλαια. Περιγράφει στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα την περίοδο των Μακκαβαίων (175-135 π.Χ.) με ακρίβεια και αντικειμενικότητα.

Μακκαβαίων Β': Γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα από τον Ιάσονα της Κυρήνης, και εξιστορεί τους αγώνες των Μακκαβαίων κατά το διάστημα 175-161 π.Χ. Περιέχει 15 κεφάλαια.

Μακκαβαίων Γ': Γράφτηκε στην ελληνική γλώσσα, γύρω στο 100 π.Χ. και περιέχει 7 κεφάλαια. Εξιστορεί γεγονότα της περιόδου 221-203 π.Χ.

προσθήκες στο βιβλίο της Εσθήρ: Χωρία που προστέθηκαν στο βιβλίο της Εσθήρ, στη μετάφραση των Εβδομήκοντα.

προσθήκες στο βιβλίο Δανιήλ: Περιέχει την "Προσευχή Αζαρία", τον "Ύμνο των τριών Παίδων" τη "Σωσάννα" (Σουζάννα), και το "Βηλ και δράκοντας".

Τα Απόκρυφα ή Ψευδεπίγραφα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης

Εκτός από τα "κανονικά" και "δευτεροκανονικά" βιβλία υπάρχουν και βιβλία που αμφισβητούνται για την θεοπνευστία τους από όλα τα χριστιανικά δόγματα. Αυτά ονομάζονται "απόκρυφα". Η Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία τα ονομάζει "ψευδεπίγραφα". Υπάρχουν "απόκρυφα" βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και της Καινής Διαθήκης.

Τα απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης

Τα βιβλία αυτά είναι θρησκευτικά κείμενα ιουδαϊκής προελεύσεως, τα οποία γράφτηκαν μεταξύ 200 π.Χ. και 100 μ.Χ. περίπου στη Παλαιστίνη ή τη Διασπορά, στην εβραϊκή, αραμαϊκή ή ελληνική γλώσσα. Οι Ιουδαίοι από την αρχή τα χαρακτήρισαν ως μη θεόπνευστα γι αυτό και δεν τα συμπεριέλαβαν στη Βίβλο, απόφαση που πάρθηκε στη Σύνοδο της Ιαμνείας το 91 μ.Χ.

Τα απόκρυφα βιβλία τα οποία γράφτηκαν στην Παλαιστίνη είναι τα εξής:

Ενώχ, γραμμένο στην αραμαϊκή, μετά το 200 π.Χ.

Οι διαθήκες των 12 Πατριαρχών, γραμμένο στην εβραϊκή, 150-100 π.Χ.

Ιωβηλαία, γραμμένο στην αραμαϊκή, 150-100 π.Χ.

Η διαθήκη Ιώβ, γραμμένο στην αραμαϊκή, 100-50 μ.Χ.

Ψαλμοί Σολομώντα, γραμμένο στην εβραϊκή, το 50 π.Χ. περίπου

Το μαρτύριο του Ησαΐα, στην αραμαϊκή, 1ος αιώνας μ.Χ.

Παραλειπόμενα του Ιερεμία, γραμμένο στην αραμαϊκή, 1ος μ.Χ. αιώνας

Βίος Αδάμ και Εύας, γραμμένο στην αραμαϊκή, 1ος μ.Χ. αιώνας

Οι βίοι των προφητών, γραμμένο στην εβραϊκή, 1ος μ.Χ. αιώνας

Η ανάληψη του Μωυσή, στην αραμαϊκή, 6-30 μ.Χ.

Η Αποκάλυψη του Βαρούχ ή Συριακός Βαρούχ, στην αραμαϊκή, 70-120 μ.Χ.

Η Αποκάλυψη του Έσδρα, στην αραμαϊκή, 90-100 μ.Χ.

Τα απόκρυφα βιβλία τα οποία γράφτηκαν στη Διασπορά είναι τα εξής:

Επιστολή του Αριστέα, στην ελληνική, το 200 π.Χ. περίπου

Τα Σιβυλλικά βιβλία (Γ', Δ', Ε'), στην ελληνική, 2ος π.Χ. αιώνας-2ος μ.Χ. αιώνας

Η Αποκάλυψη του Βαρούχ, στην ελληνική, 2ος μ.Χ. αιώνας

Η Αποκάλυψη του Αβραάμ, στην ελληνική (;), το 100 μ.Χ. περίπου

Η Διαθήκη του Αβραάμ, στην ελληνική (;), το 100-150 μ.Χ.

Σλαυονικός Ενώχ, ή Ενώχ Β', ή Βιβλίο των μυστικών του Ενώχ, 1ος μ.Χ. αιώνας

Τα παραπάνω απόκρυφα βιβλία είναι αυτά που διασώθηκαν και ανακαλύφθηκαν. Υπάρχουν όμως και άλλα απόκρυφα που αναφέρονται σε αρχαίους καταλόγους χωρίς να έχουν διασωθεί. Μερικά από αυτά είναι: "Η προσευχή του Ιωσήφ", "Η διαθήκη του Μωυσή", Ελδάδ και Μωδάδ", "Του προφήτη Ηλιού", "Του προφήτη Σοφονία", "Του προφήτη Ζαχαρία, πατέρα του Ιωάννη", "Του Βαρούχ, Αββακούμ, Ιεζεκιήλ και Δανιήλ", "Αδάμ", "Λάμεχ", "Αποκάλυψη Ηλία", "Όραση Ησαΐα", "Αποκάλυψη Σοφονία", "Αποκάλυψη Ζαχαρία", "Το βιβλίο της λεπτογενέσεως περί θυγατέρων Αβραάμ", "Μετάνοια Αδάμ", "Διαθήκη", "Το έβδομο όραμα του Δανιήλ", "Το όραμα Ενώχ", "Οι προσευχές Ασεθέν", "Τα παραλειπόμενα του Ιερεμία", "Ο θάνατος των προφητών", κ.α.

Από τους τίτλους και μόνο των περισσότερων αυτών βιβλίων μπορούμε να διακρίνουμε πως πρόκειται για φανταστικά κείμενα χωρίς κανένα ίχνος πραγματικότητας και φυσικά θεοπνευστίας.

Τα Απόκρυφα ή Ψευδεπίγραφα βιβλία της Καινής Διαθήκης

Τα απόκρυφα της Καινής Διαθήκης

Πρόκειται για φανταστικά και νόθα βιβλία, τα οποία άρχισαν να εμφανίζονται κατά το 2ο μ.Χ. αιώνα. Διακρίνονται σε Ευαγγέλια, Πράξεις των Αποστόλων και Επιστολές. Ήταν όμως το περιεχόμενό τους τόσο νόθο και ψεύτικο, που από την αρχή χαρακτηρίστηκαν πλαστά, χωρίς κανένα ίχνος θεοπνευστίας. Έτσι αποκλείστηκαν από την Αγία Γραφή. Τα περισσότερα αποτελούν ανθρώπινες προσπάθειες για να συμπληρώσουν τα κενά των αφηγήσεων της Καινής Διαθήκης για τη ζωή του Ιησού, τις περισσότερες φορές εσκεμμένες. Επίσης είχαν σκοπό να διαδώσουν αιρετικές διδασκαλίες που δεν είχαν καμιά σχέση με την αληθινή πίστη.

Πρέπει να σημειώσουμε πως τα νόθα αυτά βιβλία δεν πρέπει να συγχέονται με τα γραπτά των Αποστολικών Πατέρων.

Μερικά από τα περισσότερο γνωστά απόκρυφα βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι τα εξής:

Το Ευαγγέλιο του Νικόδημου: Περιλαμβάνει τις πράξεις του Πιλάτου, μια αναφορά του προς τον αυτοκράτορα Τιβέριο για τη δίκη του Ιησού. Γράφτηκε τον 2ο ή 5ο μ.Χ. αιώνα και είναι τελείως φανταστικό.

Το Πρωτευαγγέλιο του Ιάκωβου: Εξιστόρηση γεγονότων από τη γέννηση της Παρθένου Μαρίας μέχρι τη σφαγή των νηπίων. Περιλαμβάνει γεγονότα που είχαν αρχίσει να κυκλοφορούν κατά το 2ο μ.Χ. αιώνα. Συμπληρώθηκε κατά τον 5ο μ.Χ. αιώνα.

Το Ευαγγέλιο του Ιούδα: Σύμφωνα με μια αναφορά του πατέρα της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας Ειρηναίου της Λυών, πρέπει να ανάγεται στα μέσα του δευτέρου αιώνα, γραμμένο στην ελληνική γλώσσα και είναι έργο της γνωστικής αίρεσης των σηθιανών. Σύμφωνα με αυτό, ο Ιούδας δεν πρόδωσε τον Ιησού, αλλά εκτελούσε εντολές του. (διάβασε εδώ σχετικό άρθρο)

Η κοίμηση της Μαρίας: Περιέχει αναφορές θαυμάτων και τελειώνει με την αναφορά της μετάβασης της Παρθένου Μαρίας στον Παράδεισο. Γράφτηκε τον 4ο μ.Χ. αιώνα.

Το κατά Εβραίους ευαγγέλιο: Γράφτηκε γύρω στο 100 μ.Χ. και περιέχει προσθήκες στα κανονικά ευαγγέλια, με μερικά φανταστικά λόγια του Ιησού.

Το ευαγγέλιο των Εβιονιτών: Γράφτηκε ανάμεσα στον 2ο και 4ο μ.Χ. αιώνα και περιέχει αποσπάσματα των ευαγγελίων τονίζοντας τα σημεία εκείνα που οι Εβιονίτες στήριζαν την αιρετική τους διδασκαλία.

Το ευαγγέλιο των Αιγυπτίων: Φανταστικές συνομιλίες του Ιησού με τη Σαλώμη. Γράφτηκε μεταξύ 130 και 150 μ.Χ.

Το ευαγγέλιο του Πέτρου: Γράφτηκε στα μέσα του 2ου μ.Χ. αιώνα και έχει σαν βάση του τα κανονικά ευαγγέλια γραμμένο με αντί-ιουδαϊκό πνεύμα.

Το κατά Ματθαίον ψευδευαγγέλιο: Πλαστή μετάφραση του κατά Ματθαίου ευαγγελίου με προσθήκη θαυμάτων του Ιησού κατά την παιδική Του ηλικία.

Το κατά Θωμά ευαγγέλιο: Γράφτηκε τον 2ο μ.Χ. αιώνα και εξιστορεί την παιδική ηλικία του Ιησού από το πέμπτο μέχρι το δωδέκατο χρόνο Του. Παρουσιάζει τον Ιησού να κάνει θαύματα.

Η γέννηση της Μαρίας: Αφηγείται καθημερινές επισκέψεις αγγέλων προς την Παναγία. γράφτηκε τον 6ο μ.Χ. αιώνα.

Το Αραβικό ευαγγέλιο της γεννήσεως: Φανταστικές διηγήσεις θαυμάτων που έγιναν την περίοδο της σκλαβιάς των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο. Γράφτηκε τον 7ο μ.Χ. αιώνα.

Το ευαγγέλιο του Ιωσήφ του Τέκτονα: Γράφτηκε τον 4ο μ.Χ. αιώνα και εμφανίστηκε στην Αίγυπτο με σκοπό να αποδώσει τιμή στον Ιωσήφ.

Η αποκάλυψη του Πέτρου: Συμβολικές οράσεις που αποδίδονται στον Πέτρο. Ο Ευσέβιος το αποκαλεί "νόθο".

Πράξεις του Παύλου: Γράφτηκε στα μέσα του 2ου μ.Χ. αιώνα. Περιλαμβάνει την υποτιθέμενη χαμένη επιστολή του Παύλου στους Κορίνθιους με σκοπό να διδάξει την εγκράτεια.

Πράξεις του Πέτρου: Γράφτηκε στο τέλος του 2ου μ.Χ. αιώνα και εξιστορεί συναισθηματική περιπέτεια της κόρης του Πέτρου.

Πράξεις του Ιωάννου: Εξιστορεί την δήθεν επίσκεψη του Ιωάννη στη Ρώμη. Γράφτηκε στο τέλος του 2ου μ.Χ. αιώνα.

Πράξεις του Ανδρέα: Το βιβλίο στο τέλος, αναφέρει το μαρτυρικό θάνατο του αποστόλου.

Πράξεις του Θωμά: Γράφτηκε στο τέλος του 2ου μ.Χ. αιώνα, και το κείμενό του έχει σκοπό να τονίσει την αποχή από τη σχέση των δύο φύλων.

Επιστολή του Πέτρου στον Ιάκωβο: Γράφτηκε στο τέλος του 2ου μ.Χ. αιώνα. Είναι μια φανταστική επινόηση για να στηριχθούν οι αιρετικές διδασκαλίες των Εβιονιτών.

Η από Λαοδίκεια επιστολή: Αποτελεί "μάζεμα" διαφόρων φράσεων του Παύλου. Διατείνεται πως είναι η επιστολή που αναφέρεται στην προς Κολοσσαείς 4:16.

Επιστολές του Παύλου προς Σενέκα: Γράφτηκαν τον 4ο μ.Χ. αιώνα θέλοντας να συστήσουν τον χριστιανισμό στους οπαδούς του Σενέκα.

Τα γράμματα του Αβγάρου: Πιστεύεται πως τελικά το βιβλίο αυτό να έχει κάποια ιστορική βάση. Το βιβλίο εξιστορεί την ιστορία του βασιλιά της Βέροιας Αβγάρου, ο οποίος όταν αρρώστησε έμαθε για τα θαύματα του Ιησού και του έστειλε γράμμα που Του ζητούσε να έρθει στη Βέροια για να το θεραπεύσει. Ο Ιησούς του απάντησε πως έπρεπε να κάνει όλα όσα ήταν στο θέλημα του Πατέρα και πως μετά θα επέστρεφε στον ουρανό. Θα έστελνε όμως ένα μαθητή Του για τον θεραπεύσει. Λέγεται ότι ο μαθητής αυτός ήταν ο Θαδδαίος.

Δημοφιλή Βίντεο