Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών

Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών ήταν πάντοτε και συνεχίζει να είναι το αντικείμενο της μελέτης της κοινωνίας με τη βοήθεια πολλών επιστημονικών κλάδων. Ιδιαιτέρως ο τρόπος και τα μέσα που χρησιμοποιούσε πάντοτε η παιδαγωγική επιστήμη, αποτελούσε το μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να τιμωρούμε τα παιδιά και ποια είναι τα μέσα τιμωρίας; Η επίπληξη, ο ξυλοδαρμός, η επιβολή ποινών, όπως στέρηση φαγητού, εγκλεισμός στην απομόνωση, δέσιμο με σχοινί και άλλα τέτοια;

Ολα αυτά τα μέσα χρησιμοποιήθηκαν, όχι μόνο ήταν επιτρεπτά, αλλά και επιβαλλόμενα από την παιδαγωγική της παλαιότερης εποχής. Δάσκαλοι, γονείς αρμόδιες αρχές και κυβερνητικοί παράγοντες, είχαν μια γνώμη επάνω σ' αυτό το θέμα. Ξύλο στα παιδιά, τιμωρίες, καταπίεση, εξευτελισμός της προσωπικότητάς τους, για να γίνουν καλοί άνθρωποι και προ παντός να μάθουν να υπακούουν τυφλά στους μεγάλους.

Αυτά τα μέσα και η παιδαγωγική μέθοδος δεν ήταν των αρχαίων προγόνων μας. Ηταν των ανθρώπων του εικοστού αιώνα. Πριν από μερικές δεκαετίες ήταν στην καθημερινή μας ζωή.

Κάποια μέρα όμως, πριν από λίγες δεκαετίες κάποιοι επιστήμονες άναψαν κόκκινο φως στους βασανιστές των παιδιών, γονείς και δασκάλους και εξήγησαν ότι, αν ο κόσμος μας όσο πάει γίνεται και πιο σκληρός, όλο και πιο πολλοί άνθρωποι παθαίνουν ψυχολογικές διαταραχές, αυτό οφείλεται στην διά της ράβδου παιδαγωγική μέθοδο. Σήμερα απαγορεύεται τελείως ο ξυλοδαρμός στα παιδιά. Στην Αμερική, όποιος γονέας δέρνει το παιδί του, συλλαμβάνεται αμέσως και δικάζεται.

Κάποιος Χιώτης στο Οχάιο έδειρε το παιδί του ανηλεώς, γιατί έκλεψε ένα ποδήλατο. Την άλλη μέρα ο δάσκαλος τον ρώτησε, γιατί έχει αιματώματα στα πόδια και το παιδί εξήγησε ότι τον έδειρε ο πατέρας του. Σε λίγο ήλθε η αστυνομία, πήρε το παιδί, συνέλαβε τον πατέρα και τον πήγε στο αυτόφορο. Στο δικαστήριο ο πατέρας, ένας αγράμματος αγρότης, εξήγησε με το διερμηνέα ότι έδειρε το παιδί του, γιατί έκλεψε ένα ποδήλατο. "Αν έκλεβε 1000 δολάρια κ. Πρόεδρε, δεν θα τον έδερνα, αλλά το ποδήλατο τι να το κάνω". Και πρόσθεσε: "Να μάθει να κλέβει σωστά".

Το δικαστήριο τον απάλλαξε, γιατί κατάλαβε ότι έχει να κάνει με ένα μετανάστη, που δεν γνώριζε τίποτα. Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία που μου τη διηγήθηκε ο ίδιος ο νέος που έφαγε το ξύλο.
Η Καινή Διαθήκη, το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, πριν από 1960 χρόνια, το έτος 60 μ.Χ., το είχε τονίσει πολύ αυτό που η επιστήμη διαπίστωσε τον 20ο αιώνα. Συνιστούσε στους γονείς να μην κακομεταχειρίζονται τα παιδιά τους, να μην τα παροργίζουν, να μην τα ερεθίζουν, διότι παθαίνουν ψυχική συρρίκνωση.
Συγκεκριμμένα γράφει: "Οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ' εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου". Εφεσίους στ:4

Το, "μη παροργίζετε", σημαίνει να μην τα κάνουμε και θυμώνουν με ύβρεις, προσβολές, ξυλοδαρμούς και προ παντός με αδικίες. Το ίδιο γράφει ο απόστολος Παύλος στους Κολοσσαείς: "Οι πατέρες, μην ερεθίζετε τα τέκνα σας, διά να μην μικροψυχώσιν". Κολοσσαείς γ:21

Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι επιτυχημένη, όταν γίνεται "εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου".
Η παιδεία του Κυρίου είναι άσκηση αγάπης και η νουθεσία είναι οι υποδείξεις του Ευαγγελίου.

ΖΩΗ ΕΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙ, γίνεται στις μέρες μας;

Πνευματική ζωή! Κάτι που ακούγεται ονειρικό, εξωπραγματικό ή και ακατόρθωτο, αλλά παρόλα αυτά ξέρουμε σίγουρα ότι είναι ωραίο, δελεαστικό και επιθυμητό…

Από τη στιγμή που έρθει ο Χριστός στη ζωή μας, αλλάζει τον εσωτερικό μας άνθρωπο και από σαρκικούς πλέον, μας κάνειπνευματικούς και τότε όλος ο τρόπος σκέψης, νοοτροπίας και ο τρόπος που βλέπουμε τη ζωή, αλλάζει!

Ο Χριστός είχε πει στους μαθητές του:

«Το πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί, η σάρκα δεν ωφελεί τίποτε· τα λόγια που εγώ σας μιλάω, είναι πνεύμα και είναι ζωή»Ιωάννης ς:63

Ο αγώνας του κάθε χριστιανού, είναι καθημερινά να προσπαθεί να ελαττώνει τον σαρκικό εαυτό του και να αναπτύσσει τον πνευματικό. Καλώς ή κακώς ο άνθρωπος σαν τρισυπόστατο ον έχει τη σαρκική του υπόσταση (σώμα) αλλά και τη πνευματική του (ψυχή και πνεύμα). Οι δύο αυτές βασικές υποστάσεις (σαρκική – πνευματική) χαρακτηρίζουν τον άνθρωπο σαν μία οντότητα, αλλά διαρκώς η μία μάχεται της 

άλληςώστε η μία να υπερισχύσει.

Ακόμα και μια ενδιάμεση κατάσταση δεν είναι ένα υγειές φαινόμενο, καθώς όταν υπάρξει, κάνει έναν χριστιανό άκαρπο και μεταξύ δύο φρονημάτων όπου αργά ή γρήγορα ένα από τα 2 θα υπερισχύσει, είτε το σαρκικό (φρόνημα) είτε το πνευματικό.

Ο απόστολος Παύλος βλέπουμε πως παρατηρεί αυτή τη φαινομενικά άνιση μάχη:

«Επειδή, ξέρω ότι μέσα μου (δηλαδή, μέσα στη σάρκα μου) δεν κατοικεί αγαθό· επειδή, το να θέλω, βρίσκεται κοντά μου, το να κάνω όμως το καλό, δεν το βρίσκω· επειδή, δεν κάνω το αγαθό, που θέλω· αλλά, το κακό, που δεν θέλω, αυτό κάνω…

Επειδή, βρίσκω μεν ευχαρίστηση στον νόμο τού Θεού κατά τον εσωτερικό άνθρωπο· όμως, βλέπω μέσα στα μέλη μου έναν άλλο νόμο, που αντιμάχεται στον νόμο τού νου μου, και με αιχμαλωτίζει στον νόμο της αμαρτίας, που είναι μέσα στα μέλη μου.

Ω, ταλαίπωρος άνθρωπος εγώ· ποιος θα με ελευθερώσει από το σώμα αυτού τού θανάτου;

Ευχαριστώ τον Θεό διαμέσου τού Ιησού Χριστού τού Κυρίου μας.

 Άρα, λοιπόν, εγώ ο ίδιος με τον νου μεν δουλεύω στον νόμο τού Θεού· με τη σάρκα, όμως, στον νόμο τής αμαρτίας.»

Ρωμαίους ζ:18-24

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του ώστε να έχει μια ζωή εν πνεύματι και αυτό είναι κάτι που κάθε χριστιανός μπορεί να το αντιληφθεί καθότι πρόκειται για ένα δύσκολο και ανηφορικό περπάτημα.

Εδώ το στοιχείο που θα μπορέσει να κάνει αρχικά τη διαφορά, είναι η αναγνώριση της αδυναμίας μας πάνω σε αυτό το πνευματικό περπάτημα (όπως ακριβώς έκανε ο απ. Παύλος). Έπειτα αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα της εκζήτησης του Θεού ώστε να μας βοηθήσει δια Πνεύματος Αγίου και μόνο, μιας και δεν υπάρχουν ανθρώπινες τεχνικές ή συνταγές για μια ζωή εν Πνεύματι.

Αυτό ακριβώς συστήνει και ο Παύλος:

«Λέω, λοιπόν: Περπατάτε σύμφωνα με το Πνεύμα, και δεν θα εκπληρώνετε την επιθυμία της σάρκας. Επειδή, η σάρκα επιθυμεί ενάντια στο Πνεύμα, και το Πνεύμα ενάντια στη σάρκα· αυτά, μάλιστα, αντιμάχονται το ένα προς το άλλο, ώστε εκείνα που θέλετε, να μη τα πράττετε. Αλλά, αν οδηγείστε από το Πνεύμα, δεν είστε κάτω από τον νόμο.» Γαλάτας ε:16-18

Τι σημαίνει δεν είμαστε κάτω από τον νόμο; Ότι μπορούμε να κάνουμε ελεύθερα ότι θέλουμε και αδιαφορούμε για τις εντολές του Θεού; Ο απόστολος Παύλος εννοεί ότι όταν ο άνθρωπος οδηγείται από το Πνεύμα το Άγιο και συνεπώς έχει μια πνευματική ζωή, δεν επηρεάζεται από το φόβο ή την παρακοή στην εντολή του νόμου που το αποτέλεσμα του είναι η τιμωρία, καθώς το Πνεύμα το Άγιο του δίνει την ελευθερία να ζει μακριά από τα πάθη και τις επιθυμίες του παρελθόντος, δίνοντάς του ταυτόχρονα τη δύναμη να μην τα επιλέγει πλέον και να μπορεί να τα αρνείται.

Ο Θεός πάντα μπορεί να κάνει τη διαφορά στη ζωή μας αρκεί όμως και εμείς να το θέλουμε και να αγωνιζόμαστε όσο μπορούμε για αυτό. Το αποτέλεσμα δεν θα έρθει απαραίτητα άμεσα, αλλά η ζωή εν Πνεύματι κερδίζεται έπειτα από μια πορεία με συνεχείς πτώσεις αλλά και σηκώματα. Αυτή η αγωνιστική πορεία κάνει τον χριστιανό να αποκτά εμπειρίες, να βλέπει τη χάρη και το έλεος του Θεού αλλά και την αξία τελικά του στόχου του που μέρα με τη μέρα μοιάζει να τον πλησιάζει περισσότερο. Ένας στόχος για ένα τέλειο περπάτημα μπροστά στα μάτια του Θεού! Αν αυτό το τέλειο περπάτημα κάποτε φάνταζε άπιαστο και τόσο μακρινό, έρχεται τώρα ο Θεός δια Πνεύματος Αγίου να κάνει πλέον τη διαφορά μέσα απ’ τον άνθρωπο.

«Άρα, λοιπόν, αδελφοί, είμαστε χρεώστες, όχι στη σάρκα, ώστε να ζούμε σύμφωνα με τη σάρκα. Επειδή, αν ζείτε σύμφωνα με τη σάρκα, πρόκειται να πεθάνετε, αν όμως, διαμέσου τού Πνεύματος, θανατώνετε τις πράξεις τού σώματος, θα ζήσετε.

Επειδή, όσοι διοικούνται από το Πνεύμα τού Θεού, αυτοί είναι γιοι τού Θεού.» Ρωμαίους η:12-14

Η αρχή της πνευματική μας ζωής, είναι ένα δώρο από τον Θεό, η συνέχιση όμως αυτής της ζωής εν πνεύματι είναι κάτι που εξαρτάται από εμάς. Σε αυτή τη δύσκολη μεν πορεία δεν είμαστε όμως μόνοι, έχουμε μέσα μας τον Δυνατό που με την ελευθερία που μας δίνει μπορούμε καθημερινά στη ζωή μας να αποδεικνύουμε με τις επιλογές μας το πόσο πνευματική ή σαρκική ζωή θέλουμε να έχουμε. Σύμφωνα πάντα με αυτά που εκλέγουμε και με αυτά που τελικά απορρίπτουμε. 

Κι αν τώρα δεν είμαστε ικανοποιημένοι από τη μέχρι τώρα πορεία μας και αν ακόμα βλέπουμε πολλές ελλείψεις σε αυτή τη πνευματική μας ζωή ώστε να μπορέσουμε να τη χαρακτηρίσουμε όντως «Ζωή εν Πνεύματι», ο Χριστός μας καλεί σε μια συνεργασία μαζί Του. Η αναγνώριση αρχικά της καταστάσεώς μας, αλλά και η μετάνοια της μέχρι τώρα αδύναμης πορείας μας, θα δώσει στον Θεό την «αφορμή» να μας ευλογήσει και να μας πληρώσει με Πνεύμα Άγιο για να λάβουμε ξανά ουράνια ώθηση για μια πραγματικά Πνευματική ζωή σε αυτό τον τόσο γεμάτο πειρασμούς κόσμο.

Η εκζήτηση του Θεού και το γέμισμα με Πνεύμα Άγιο μπορεί να γκρεμίσει και να ανατρέψει οποιοδήποτε σαρκικό περπάτημα και να κάνει τη ζωή μας όντως πνευματική και ολοκληρωτικά αλλαγμένη.

Καθότι αυτός που είναι μέσα μας, είναι πιο δυνατός από αυτόν που είναι στον κόσμο! Ας δοθούμε λοιπόν ολοκληρωτικά σε Αυτόν!