H αφύπνιση

“Και θέλει κηρυχθή τούτο το Ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος” (Ματθαίος κδ:24).

Στο τελείωμα ενός ακόμη χρόνου, που η χάρις και η μακροθυμία του Θεού μας χάρισε, στρέφουμε το νου μας πίσω για να ανασκοπήσουμε τα γεγονότα που τον σημάδεψαν και τον χαρακτήρισαν.
Και είναι αλήθεια, όπως αναφέραμε εκτενώς και στο προηγούμενο αφιέρωμά μας, ότι ποτέ η κατάσταση στον πλανήτη δεν ήταν χειρότερη.
Όμως δύο γεγονότα, που αναφέρονται στα δύο πλέον επίσημα και αναγνωρισμένα παγκόσμια επιστημονικά περιοδικά σηματοδοτούν την ολοένα και μεγαλύτερη αποδοχή μίας κίνησης, που άρχισε πριν λίγα χρόνια και τείνει να λάβει τη μορφή χιονοστιβάδας.
Και αναφερόμαστε βέβαια στην σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό αποδοχή από την επιστημονική κοινότητα της Βιβλικής άποψης για τη Δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου και της απόρριψης της θεωρίας του Δαρβίνου, της θεωρίας της εξέλιξης.
Στο τεύχος του Οκτωβρίου του 2002 του περιοδικού Nature περιέχεται άρθρο με την επικεφαλίδα : “Move over Darwin” (Κάνε πιο εκεί Δαρβίνε). Στο άρθρο αυτό αναφέρονται αποσπάσματα από τη βιογραφία του Alfred Wallace (1823-1913), που μαζί με το Δαρβίνο ήταν ο συνιδρυτής της θεωρίας της εξέλιξης (βλέπε Χριστιανισμός 10/1998). Ο Wallace είχε αποκομίσει τις γνώσεις του επί της Βιολογίας από παρατηρήσεις του στον Αμαζόνιο και τις Ανατολικές Ινδίες, είχε καταλήξει αρχικά στην ίδια άποψη με τον Δαρβίνο και τον πρότρεψε τελικά να εκδώσει το βιβλίο του με τίτλο “επί της προέλευσης των ειδών δια της φυσικής επιλογής” που εκδόθηκε το1859. Λίγα χρόνια αργότερα ο Wallace αποκήρυξε εντελώς τη θεωρία της εξέλιξης και "στράφηκε μακριά από τη χάσκουσα άβυσσο στην οποία η λογική του υλισμού και της φυσικής επιλογής τον οδηγούσαν”. Ο Wallace διαπίστωσε ότι και στις πιο “πρωτόγονες” φυλές υπάρχει η ικανότητα για την τέχνη, τη μουσική και τη φιλοσοφία, ιδιότητες που δεν εξηγούνται από τη φυσική επιλογή. Τελικά ο Wallace κατέληξε ότι μία “Ανώτερη διάνοια” ήταν υπεύθυνη για τη δημιουργία και τη διατήρηση της ζωής και στράφηκε στην αναζήτησή της.
Στο ίδιο άρθρο του περιοδικού Nature αναφέρεται ότι ο Δαρβίνος έκαμε λάθος διότι πίστεψε σε λάθος δεδομένα και συγκεκριμένα στο Λαμαρκισμό (Baptiste Lemarck 1744-1829) κατά τον οποίο τα επίκτητα χαρακτηριστικά κληρονομούνται και στην επόμενη γενεά. Δηλαδή ο μακρύς λαιμός της καμηλοπάρδαλης ήταν το προοδευτικό αποτέλεσμα της προσπάθειας για έκταση πολλών γενεών. Βέβαια σήμερα η σύγχρονη Βιολογία με την γνώση του γενετικού υλικού και κώδικα κατανοεί απόλυτα το αστήρικτο της υπόθεσης αυτής.
Και ακριβώς ο πλούτος της σημερινής επιστήμης και η αντίθεσή της με την αστήρικτη και αποδεδειγμένα πλέον λανθασμένη θεωρία του Δαρβίνου είναι αυτό που αναγκάζει όλο και περισσότερους επιστήμονες σε όλο τον κόσμο να υψώσουν τη φωνή τους και να πουν την αλήθεια.
Σε άρθρο του Οκτωβρίου 2002 του περιοδικού Science αναφέρεται ακριβώς ότι το εκπαιδευτικό συμβούλιο μίας από τις μεγαλύτερες σχολικές περιφέρειες των Η.Π.Α αποφάσισε ομόφωνα να τροποποιήσει το βιβλίο Βιολογίας του Δημοτικού και του Γυμνασίου και να αναφέρει ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι μία μη αποδεδειγμένη άποψη. Ήδη από πέρυσι (2001) κυκλοφορεί μέσα στις εκπαιδευτικές κοινότητες αναφορά 130 ειδικών επιστημόνων που εκφράζουν “σκεπτικισμό προς την άποψη του Δαρβίνου ότι η φυσική επιλογή και οι τυχαίες μεταλλάξεις είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία της ζωής”.
Να προσευχόμαστε ώστε και στην πατρίδα μας να ακουστούν αυτές οι φωνές και να ενημερωθεί ο κόσμος για τα επιστημονικά δεδομένα που καταρρίπτουν πλήρως τη θεωρία του Δαρβίνου και πιστοποιούν την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Να καθαιρεθεί η ψευδής θεωρία της εξέλιξης που αποτέλεσε σημαντικό στήριγμα του υλισμού και της αθεΐας και να καταπέσει το τείχος της απιστίας που περιβάλλει την υλιστική μας κοινωνία. “Εν ταις εσχάταις ημέραις, το όρος του οίκου του Κυρίου θέλει στηριχθή επί της κορυφής των ορέων, και υψωθή υπεράνω των βουνών. Και πάντα τα έθνη θέλουσιν συρρέει εις αυτό, και πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει και ειπεί Ελθετε και ας αναβώμεν εις το όρος του Κυρίου.” (Ησαΐας β:2-3)

ΠΕΡΙ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

Γενικά περί νηστείας

Η νηστεία είναι ένα είδος πνευματικής άθλησης και απαραίτητο συστατικό της χριστιανικής ζωής, καθώς ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός λέει «όταν νηστεύητε..» και όχι «εάν νηστεύητε» (Ματθ. 6:16). Κατά τη διάρκεια της νηστείας το σώμα ταπεινώνεται και ο νους μπορεί απερίσπαστα να στραφεί προς τα πνευματικά και να προσηλωθεί στο πρόσωπο του Θεού. Με τον τρόπο αυτό ο άνθρωπος εισέρχεται σε έναν πνευματικό αγώνα που αποσκοπεί στη βαθιά μετάνοια και στην εκζήτηση του θελήματος του Θεού και της επέμβασής Του.

Γι’ αυτό και κίνητρο της νηστείας είναι το πένθος του ανθρώπου είτε για τον ίδιο του το χαρακτήρα και την κατάστασή του, είτε για να λάβει μια προσωπική οδηγία που αφορά την εκτέλεση του θελήματος ή του έργου του Θεού, είτε για μια σοβαρή ανάγκη ή κατάσταση που βιώνει ο ίδιος ή κάποιος συνάνθρωπός του.

Ετυμολογικά, η λέξη «νηστεία» προέρχεται από το αρνητικό μόριο «νη» και το ρήμα «εσθίω» (= τρώω) και σημαίνει ολική αποχή από το φαγητό για καθορισμένο χρονικό διάστημα(και όχι τροποποίηση του ημερήσιου εδεσματολογίου).

Η νηστεία είναι μια από τις τρεις πνευματικές δραστηριότητες που πρέπει να γίνεται «εν κρυπτώ» (οι άλλες δύο είναι η προσευχή και η ελεημοσύνη – Ματθαίος 6:16-18) κι όχι με διάθεση επίδειξης πνευματικότητας.

Επίσης η νηστεία θα πρέπει απαραίτητα να συνοδεύεται από προσευχή, όπως άλλωστε βλέπουμε να γίνεται σε κάθε περίπτωση νηστείας μέσα στην Αγία Γραφή.
Σχετικά Βιβλικά χωρίασχετικά με το σκοπό που γίνεται η νηστεία