Οι χρόνοι και οι καιροί

Οι χρόνοι και οι καιροί

Σύμφωνα με τους αστρονόμους ένα ηλιακό έτος αποτελείται από 365,256363051 ημέρες (ή 365 ημέρες, 6 ώρες, 9 λεπτά και 9,7676 δευτερόλεπτα). Το μέσο γρηγοριανό έτος αποτελείται από 365,2425 ημέρες ή 52,1775 εβδομάδες ή 8.765,82 ώρες ή 525.949,2 λεπτά ή 31.556.952 δευτερόλεπτα.

Οι Ρωμαίοι μετρούσαν τον χρόνο «από κτήσεως Ρώμης» ενώ οι Χριστιανοί από τη γέννηση του Χριστού και οι Μουσουλμάνοι από την Εγίρα (έτος φυγής του Μωάμεθ από τη Μέκκα).

Μέχρι την επιβολή του Ιουλιανού ημερολογίου, η Πρωτοχρονιά ήταν την 1η Μαρτίου γι' αυτό και τα ονόματα των μηνών –που έχουν διατηρηθεί και σε πολλές άλλες γλώσσες– παρόλο που αργότερα η Πρωτοχρονιά μεταφέρθηκε στον Ιανουάριο, εξακολουθούν μέχρι σήμερα να έχουν το τακτικό αριθμητικό τους όνομα όπως ήταν στην αρχαιότητα: Σεπτέμβριος, δηλαδή έβδομος (=septem), Οκτώβριος ο όγδοος (=octo), Νοέμβριος ο ένατος (=novem), Δεκέμβριος ο δέκατος (=decem). Άλλοι πήραν ονόματα θεών ή αυτοκρατόρων – π.χ. Ιανουάριος από τον Ιανό, που είχε δύο πρόσωπα (ένα στραμμένο στο παρελθόν και ένα στο μέλλον), Ιούλιος από τον Ιούλιο Καίσαρα.

Οι Εβραίοι έχουν δύο συστήματα μέτρησης του χρόνου με βάση το σεληνιακό σύστημα: (α) Το πολιτικό ημερολόγιο ακολουθεί την γεωργική ζωή. Η πρωτοχρονιά, που πέφτει τον Σεπτέμβριο ονομάζεται Ρος Χασανά (=κεφαλή του χρόνου) και είναι μεταβλητή σε σχέση με το δικό μας ημερολόγιο. Εφέτος συμπίπτει με την 29η Σεπτεμβρίου 2008 (5768). Η μέτρηση των ετών γίνεται «από κτήσεως κόσμου». (β) Το θρησκευτικό ημερολόγιο αρχίζει την Άνοιξη με βάση την Έξοδο του λαού από την Αίγυπτο, όπως είχε πει ο Θεός:«Ο μην ούτος [Νισάν] θέλει είσθαι εις εσάς αρχή μηνών· θέλει είσθαι εις εσάς πρώτος των μηνών του ενιαυτού» (Εξοδ. 12/ιβ/2).

Οι Βυζαντινοί κατά κάποιο τρόπο διαμόρφωσαν ένα μείγμα του εβραϊκού ημερολογίου και των ρωμαϊκών ινδικτιώνων (15ετών φορολογικών περιόδων) κρατώντας τελικά ως αρχή του χρόνου την 1η Σεπτεμβρίου, που ονομάζεται «αρχή της Ινδίκτου». Τότε αρχίζει και το εκκλησιαστικό έτος και η καισαρική Ίνδικτος, όμως στη Δύση αργότερα προέκυψε η παπική Ίνδικτος, με αρχή την 1η Ιανουαρίου, η οποία και επικράτησε πλέον σε όλο τον κόσμο μέσω της εξάπλωσης του δυτικού χριστιανισμού, κυρίως όμως για τις ανάγκες του διεθνούς εμπορίου.

Ίσως η μόνη διαφορά που υπάρχει σήμερα στον λεγόμενο "χριστιανικό" κόσμο είναι μεταξύ εκείνων που ακολουθούν το Ιουλιανόημερολόγιο (δηλαδή οι Παλαιοημερολογίτες και τα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας, Γεωργίας, άλλες σλάβικες εκκλησίες και το Άγιο Όρος) και όλων όσοι ακολουθούν το Γρηγοριανό (ή παπικό) ημερολόγιο (δηλαδή οι Ρωμαιοκαθολικοί, οι Διαμαρτυρόμενοι και οι Νεοημερολογίτες Ορθόδοξοι στις δυτικές χώρες).

Σε ποιο έτος είμαστε;

Αν νομίζετε ότι τώρα διανύουμε το έτος 2008, δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι αυτή η αρίθμηση δεν είναι αντικειμενική αλλά μια συμβατική παραδοχή.

Στην πραγματικότητα υπάρχει λάθος μερικών ετών στους υπολογισμούς του μοναχού Διονυσίου του Μικρού, που την ετοίμασε και εισηγήθηκε. Επιπλέον αυτή αφορά μόνο τους χριστιανούς.

Αλλοι λαοί έχουν δική τους χρονολόγηση: Οι Κινέζοι 4705, οι Μουσουλμάνοι 1428, οι Πέρσες 1386, οι Εβραίοι 5768, οι Αρμένιοι1457, οι Κόπτες 1724, οι Ινδουιστές 5108 και ο χορός καλά κρατεί...

Επειδή κανένα ημερολόγιο δεν είναι τέλειο, για τούτο εφευρέθηκαν τα "δίσεκτα" (συμπληρωματικά) έτη που, φυσικά, δεν είναι "γρουσούζικα" αλλά είναι και αυτά «καιρός ευπρόσδεκτος» και «ημέρα σωτηρίας» (Β~ Κορ. 6/ς/2).

 

μ.Χ. ή Κ.Χ.

Όσοι πιστεύουν σε άλλες θρησκείες, δεν χαρακτηρίζουν τα έτη ως «μ.Χ.» («μετά Χριστόν») αλλά «Κ.Χ.» (Κοινής Χρονολογίας), επειδή δεν θέλουν ούτε να μνημονεύουν τον Υιό του Θεού και τον ρόλο Του στη ζωή της ανθρωπότητας.

Οποίος φανατισμός αλλά και σκοταδισμός! |

Τί έκανε ο Θεός πρίν την δημιουργία

Δύο ερευνητές των εργαστηρίων τής Bell, χρησιμοποιώντας τελειότατα ηλεκτρονικά μηχανήματα, έπιασαν και ξεχώρισαν ένα βουητό στο σύμπαν πού δεν πιάνει το ανθρώπινο αφτί και πού έρχεται απ’ όλες τις μεριές του σύμπαντος. Διαπίστωσαν ότι δεν είναι τίποτε άλλο από τον απόπχο της πρώτης «Μεγάλης 'Έκρηξης», της αρχής του σύμπαντος.

Ως Τις αρχές του αιώνα μας η επικρατούσα επιστημονική θεωρία για το σύμπαν ήταν αυτή του στατικού σύμπαντος. Κατά την άποψη αυτή, το σύμπαν πάντα υπάρχει και θα υπάρχει. Ποτέ δεν άρχισε, ποτέ δε θα σταματήσει. Το σύμπαν είναι αυθύπαρκτο και άφθαρτο. η άποψη αυτή του στατικού σύμπαντος συντέλεσε στο να ευδοκιμήσουν τρεις φιλοσοφίες: ουλισμός, η εξέλιξη και ο αθεϊσμός.

Ο υλισμός είναι ή φιλοσοφία κατά την οποία τίποτα άλλο δεν υπάρχει από την ύλη.

Η εξέλιξη υποτίθεται ότι είναι ο μηχανισμός , με τον οποίο η τύχη έφερε την τάξη και τη ζωή στο σύμπαν .

Ο αθεϊσμός αναπτύχθηκε, μια πού αυτή η θεωρία του στατικού σύμπαντος δεν άφηνε για το θεό περιθώριο κανένα.

Από το 1910 όμως τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν .Τ ο 1913 στην Αριζόνα ο αστρονόμος Βέστρο Σλίφερ ανακάλυψε με τη φασματοσκοπική μελέτη του φωτός των αστεριών ότι αυτά απομακρύνονται από τη γη με ιλιγγιώδη ταχύτητα, περίπου 2 εκατομμυρίων μιλίων την ώρα. 'Όλοι ξέρουμε ότι το φως αναλύεται στα χρώματα του ουράνιου τόξου, αν περάσει μέσα από ένα πρίσμα η κρύσταλλο. Οι φυσικοί λοιπόν από τη μελέτη αυτή των χρωμάτων μπορούν να μας πουν ορισμένα πράγματα για την πηγή του φωτός π.χ. αν είναι από λάμπα η από τον ήλιο, αν προέρχεται από θερμή η ψυχρή πηγή φωτός, αν είναι σταθερή η πηγή η κινείται.

'Έτσι λοιπόν , με τη μελέτη αυτών των χρωμάτων του φάσματος του φωτός των αστεριών ,

σήμερα ξέρουμε ότι το σύμπαν δεν είναι "στατικό αλλά εξαπλώνεται, και οι γαλαξίες,(οι οικογένειες πού έχουν περίπού 10 δισεκατομμύρια άστρα η καθεμιά), απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο με ταχύτητα 100 εκατομμυρίων μιλίων την ώρα.

Το 1919 ένας άλλος αστρονόμος, ο 'Εντγουιν Χαμηλ, συνδυάζοντας όλα τα προηγούμενα στοιχεία βρήκε ένα νόμο, έναν τύπο μαθηματικό, πού τον οδήγησε να παραδεχτεί ότι το σύμπαν δεν είναι αιώνιο, αλλά είχε μία αρχή, ένα ξεκίνημα. Κι αυτή ήταν η πρώτη φορά πού κάποιοι επιστήμονες άρχιζαν να βλέπούν με άλλο μάτι την υπόθεση της δημιουργίας, αφού πια δεν μπορούσαν απλά να την προσπεράσουν με περιπαικτική διάθεση.

Οι επιστήμονες παίρνουν την παρούσα θέση των άστρων και την κίνηση τους προς τα πίσω και βρίσκουν ότι όλα ξεκίνησαν από ένα σημείο μέσα στο σύμπαν .Αυτό όμως πού δε γνωρίζουν οι επιστήμονες, πώς δηλαδή βρέθηκε όλη η ύλη, η μάζα του σύμπαντος εκεί και γιατί έγινε αυτή η τρομερή έκρηξη, το γνωρίζουμε εμείς οι πιστοί.

Ήταν ακριβώς σε κείνο το σημείο του σύμπαντος πού ακούμπησε το δάχτυλό Του ο δημιουργός Θεός κι έφερε όλη την ύλη στην ύπαρξη απ’ το τίποτα. 'ήταν ακριβώς εκεί πού άνοιξε την παλάμη Του ο Θεός και προκάλεσε το μεγάλο μπάμ, τη μεγαλειώδη αυτή δημιουργική έκρηξη. Ηταν ακριβώς εκεί πού είπε ο Θεός «γενηθήτω» και γεννήθηκαν ο χώρος και ο χρόνος.

Το περιοδικό ΤΙΜΕ, στις 5 Φεβρουαρίου 1979, στο άρθρο «Εν αρχη: Θεός και επιστήμη» έγραφε τα εξής:

«η θεωρία του Big Baηg, «της μεγάλης έκρηξης» λέει ακριβώς την ιστορία πού η Παλαιά Διαθήκη μάς έλεγε από την αρχή... Μοιάζει σαν να αναρριχήθηκαν μετά από αιώνες προσπαθειών οι επιστήμονες επιτέλους στην κορυφή του βουνού και βρήκαν καθισμένους εκεί αναπαυτικά τους θεολόγους».

Οι επιστήμονες, όπως είπαμε, δεν ξέρουν καθόλου πώς και γιατί βρέθηκε εκεί όλη η μάζα του σύμπαντος. Ξέρουν όμως ότι ήταν σε διάπυρη κατάσταση, συμπιεσμένη, και ότι στο πρώτο λεπτό του χρόνου της ιστορίας του σύμπαντος σημειώθηκε αυτή η κοσμική έκρηξη πού εκτίναξε τα άστρα και την ύλη σε όλο το σύμπαν με τέτοια ταχύτητα και ορμή, πού ακόμα τρέχουν με ασύλληπτη ταχύτητα και απομακρύνονται το ένα από το άλλο. Οι επιστήμονες φυσικά δεν μπορούν να μας πουν τίποτα πιο μπροστά από τη «μεγάλη έκρηξη».

Πέρασε ποτέ από το μυαλό σας η σκέψη και η απορία τι υπήρχε πριν από τη δημιουργία;

ΤΙ έκανε ο Θεός πριν φτιάξει τον κόσμο;

Μία πρώτη απάντηση, πρόχειρη, είναι ότι ο Θεός, όπως ο κάθε δημιουργός, μελετούσε αυτό πού θα φτιάξει. 'Όπως γράφει ο Ψαλμωδός:

«Όλα όσα θέλησε ο Κύριος τα έκανε, στα ουράνια και στη γή, στις θάλασσες και σ' όλους τους βυθούς» (Ψαλμοί. 135:6).

Ο Θεός, πριν δημιουργήσει, είχε τη θέληση να δημιουργήσει, είχε σχέδιο για το τι και το πώς θα δημιουργήσει , και τέλος είχε όλες τις ικανότητες για να δημιουργήσει.

'Όμως η αποκάλυψη του Θεού δε μένει μόνο σ' αυτά τα λίγα. τραβάει λίγο την κουρτίνα για να γνωρίσουμε περισσότερο το σύμπαν του Θεού πριν από τη δημιουργία. Και πρώτα απ’ όλα:

1,Το Σύμπαν της Προαιώνιας αγάπης του Θεού

Ο Κύριος προσευχήθηκε στον Πατέρα στο όρος των Ελαιών:

«Πατέρα, αυτούς πού μου έχεις δώσει, θέλω, όπού είμαι εγώ να είναι κι αυτοί μαζί μου, για να βλέπούν τη δόξα τη δική μου, την οποία σύ μου έδωσες , γιατί με αγάπησες προτού δημιουργηθεί ο κόσμος» (Ιωάννης. 17:24).

Να ένα πρώτο στοιχείο του σύμπαντος του Θεού πριν από τη δημιουργία: η προαιώνια αγάπη του Θεού προς τον γιό. Μα ίσως πεις: «(ε, καλά, τι σχέση έχει αυτό με μένα;». Ο Κύριός μας έχει ήδη πει λίγο πριν: «..για να ξέρει ο κόσμος ότι εσύ με απέστειλες και ότι τους αγάπησες όπως ακριβώς αγάπησες εμένα» (Ιωάννης. 17:23).

Να λοιπόν πού πριν από τη δημιουργία του κόσμου ο Θεός αγάπησε εσένα και μένα! Να ποιο είναι το μεγαλύτερο «λαβ στόρι»! Να ποια είναι η ενδοξότερη ιστορία αγάπης: ο Θεός αγάπησε εσένα κι’ εμένα πριν γίνει ο κόσμος:

«...καθώς μας διάλεξε γι' αυτόν πριν από τη δημιουργία του κόσμου, για να είμαστε άγιοι και άμεμπτοι ενώπιόν του. Κι από αγάπη προόρισε να μας κάνει παιδιά του υιοθετώντας μας

δια του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με τήν εύνοια πού θέλησε να μας δείξει» (Εφεσίους. 1:4-5).

'Όμως το σύμπαν του Θεού πριν από τη δημιουργία δεν ήταν μόνο το σύμπαν της προαιώνιας αγάπης του Θεού...

2. Το Σύμπαν της Προαιώνιας Πιστότητας του Θεού

Πιστότητα σημαίνει ότι ο Θεός κρατάει τις υποσχέσεις Του. Ο Παύλος γράφει στον Τίτο:

«Αυτή η γνώση της αλήθειας παρέχει την ελπίδα της αιώνιας ζωής, την οποία υποσχέθηκε από πολύ παλιά (προ χρόνων αιωνίων) ο αψευδής Θεός» (εδάφιο. 1 & 2).

Το κίνητρο του Θεού να φτιάξει τον κόσμο ήταν η αιώνια ζωή πού ο Θεός είχε υποσχεθεί στον εαυτό Του να χαρίσει στην κορωνίδα της δημιουργίας Του. Αυτή την υπόσχεση ο Θεός την κράτησε παρά την αμαρτία του ανθρώπού , αφού δικαιώνει σήμερα τον μετανοημένο αμαρτωλό βάσει του Ιησού Χριστού.

Ο Ιωάννης γράφει στην αφετηρία της επιστολής του:

«...φανερώθηκε πράγματι η ζωή, και την έχουμε δει και την επιβεβαιώνουμε με τη μαρτυρία μας και σας την αναγγέλουμε τη ζωή τούτη την αιώνια πού ήταν με τον Πατέρα και φανερώθηκε σ' εμάς» (Α' Ιωάννου α:2).

Το ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού είναι η ζωή πού φανερώθηκε.

Η ζωή η αιώνια ήταν με τον Πατέρα προαιώνια στο πρόσωπο του Λόγου.

Το ευαγγέλιο ήταν στην καρδιά του Θεού πριν από τη δημιουργία του κόσμου!

Εξαιτίας αυτής της πιστότητας στην πρόθεση Του να ευλογήσει το δημιούργημα με αιώνια ζωή, ο Θεός αποκάλυψε το ευαγγέλιο στο πρόσωπο του Υιού Του, του Ιησού Χριστού.

Το σύμπαν του Θεού πριν από τη δημιουργία είναι το σύμπαν της προαιώνιας αγάπης του Θεού, της πιστότητας του Θεού

 

Το σύμπαν της χάρης του Θεού

Η χάρη του Θεού, πού σήμερα τη γνωρίζουμε στο Χριστό, ήταν προετοιμασμένη για μας πριν από τη δημιουργία.

Γι’ αυτό γράφει ο απόστολος. Παύλος:

«...0 οποίος μας έσωσε και μας κάλεσε σε αγιότητα, όχι με βάση τα έργα μας αλλά από δική του προαιώνια προαίρεση και χάρη, η οποία μας χορηγήθηκε μέσω του Ιησού Χριστού» (Β' Τιμοθέου. α:9).

Αυτή η προαιώνια χάρη του Θεού συμπεριλαμβάνει τον προ της δημιουργίας προορισμό του Χριστού να γίνει το αρνί του Θεού πού θα πάρει τις αμαρτίες του κόσμου. Αυτό διακηρύττει και ο απόστολος Πέτρος:

«...αλλά με το πολύτιμο αίμα του Χριστού, ο οποίος θυσιάστηκε σαν άμωμο και άσπιλο αρνί. η πρόβλεψη αυτή για το Χριστό είχε ,γίνει, βέβαια, προτού καν δημιουργηθεί ο κόσμος , αλλά αποκαλύφθηκε τα τελευταία τούτα χρόνια για σας»(Α ' Πέτρου. α:19-20).

Το σύμπαν της προαιώνιας αγάπης του Θεού συμπεριλαμβάνει και σένα, γιατί ο Θεός σε αγάπησε πριν ακόμα γίνει ο κόσμος .

Το σύμπαν της προαιώνιας πιστότητας του Θεού συμπεριλαμβάνει και σένα, γιατί ο Θεός υποσχέθηκε τήν αιώνια ζωή πού έχεις σήμερα εν Χριστώ πριν από τή δημιουργία.

Το σύμπαν της προαιώνιας χάρης του Θεού συμπεριλαμβάνει και σένα, γιατί ο Θεός με τη χάρη Του προόρισε για σένα το γιο Του ως το σφαγμένο αρνί της θυσίας πού θα πλύνει τις αμαρτίες σου πριν καν δημιουργήσει τον κόσμο αυτό.

θα δεχτείς τή χάρη Του, θα δεχτείς τήν αγάπη Του, τήν υπόσχεση της αιώνιας ζωής η θα τήν απορρίψεις;

Τι θα κάνεις λοιπόν; Το Σύμπαν ολόκληρο περιμένει τή δική σου ανταπόκριση. πώς θα ανταποκριθείς; με λατρεία η άρνηση ; με δοξολογία η αδιαφορία; με πίστη η απιστίά;